เพื่อนฉันเดินนำหน้า
เชื่องช้าและหยุดมอง
เขามองไปที่เกลียวคลื่นหนา
มองหาเส้นขอบฟ้าไกล
มองไม่เห็นอะไรนอกจากเกลียวคลื่นและเกลียวคลื่น
เขาเดินต่อ ฉันเดินตาม
เขาหยุดอีกครั้ง
มองไปข้างหน้า
เหยี่ยวเวหากางปีก
อีกไม่นานมันคงกางเล็บ
นอกจากทะเลกว้างที่เราไม่เคยสัมผัส ยังมีนักล่ารอเราอยู่
การตัดสินใจหนีออกจากบ่ออนุบาลที่ฉันและเขาเติบโตมาไม่ได้ผิด
ฉันและเขาต้องการรู้จักชีวิตในมหาสมุทร
อยากรู้จักการผจญภัย
อยากรู้จักภัย
อยากรู้จักเต่าตัวอื่น พวกเต่านอกบ่อซีเมนต์
คลื่นลูกแรกซัดเรากลับมาบนหาดทราย
คลื่นลูกที่สองย้ายเราไปคนละทิศ
ฉันและเขาไม่ได้พูดคุยอะไรกัน หัวใจมีความมุ่งมั่น มีความฝันจากวานวัย
คลื่นลูกที่สามพัดพาเราออกไป
ฉันสำลักน้ำแต่พยายามแหวกว่าย
ว่ายไปพร้อมเงาพญาเหยี่ยวทาบทับอยู่บนกระดอง
เหยี่ยวโฉบลงมาใกล้ กางเล็บแหลมคม สายตามุ่งตรงมาที่เขา
เราไม่มีทางเลือก เพราะเลือกเดินหน้าต่อไป
น่าแปลกใจ เหยี่ยวกางเล็บแล้วเก็บเล็บ
ขยับปีกลาจาก ไม่ยอมพรากวิญญาณเรา
รอดจากเหยี่ยว
ไม่รอดจากความเปลี่ยวเปล่า
เขาหายไป ฉันหายใจ
ทะเลกว้างใหญ่ยังรอคอย
.
.
โลกนอกกะลา
........................................
หาดท้ายเหมือง เนื่องจากการปล่อยเต่าบนผืนทราย กรมประมงฯ จังหวัดพังงา
บันทึกภาพวันที่ 12 ก.ค. 2558
#โรคไร้สาระ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น